Bayramın sessiz tanıkları: Dokuz taş oyunu, emeklilerin hafızası ve yeni nesle bir miras çağrısı - Videolu Haber

Ziya Balcı: “Bu oyun beyne de, göze de faydalı”

56 yaşındaki Ziya Balcı, çocukluğundan bu yana Dokuz Taş oynadığını belirterek şu ifadeleri kullandı:

“Dokuz Taş... Atalarımızdan kalma bir oyun. İki kişiyle oynanıyor. Üç taş bir araya geldi mi karşıdan bir taş eksiltiyorsun. Şimdi çocukların ellerinde hep tablet, telefon. Onlara bunları öneriyoruz. Çünkü bu oyunların hiçbir zararı yok. Gözlere de beyne de faydalı. Hem eğlenceli hem de geleneksel.”

Telefon ve tablet bağımlılığına dikkat çeken Balcı, geleneksel oyunların çocuklara kazandırılması gerektiğini, aksi takdirde kültürel hafızanın kaybolacağını vurguladı. Beton zeminde, kendi elleriyle çizdiği tahtada oynadığı oyunun, geçmişten günümüze kalan en değerli miraslardan biri olduğunu ifade etti.

Doğan Çalışkan: “Sevgi, saygı vardı... Eski bayramlar başka olurdu”

Parkın müdavimlerinden 70 yaşındaki emekli vatandaş Doğan Çalışkan ise eski bayramların manevi yönünü hatırlatarak şu cümlelerle duygularını dile getirdi:

“Eskiden bayramlar çok güzeldi. Sevgi, saygı vardı. İnsanlar birbirini sever, bayramlaşmaya giderdi. Evlatlar o gün mutlaka ana-babanın elini öpmeye gelirdi. Şimdi bu gelenekler kalmadı gibi. Şehir değişti, insanlar değişti. Ama en çok özlediğim şey, o içtenlik.”

Çalışkan aynı zamanda kentsel dönüşüm sürecinin getirdiği zorluklara da değindi:

“En çok tozdan şikayetçiyiz. Evler inşaat halinde. Ama umutluyuz. İnşallah bir iki yıl içinde her şey düzelir. Adıyaman eski güzel günlerine kavuşur. Tüm hemşehrilerimin bayramını kutluyorum.”

Kent Belleği Beton Üstünde Yaşatılıyor

Demokrasi Parkı’nda oynanan Dokuz Taş, sadece bir oyun değil; aynı zamanda Adıyaman’da yaş almış neslin belleğini diri tutan bir kültürel direnç unsuru olarak görülüyor. Hiçbir teknolojik donanıma ihtiyaç duymadan, sadece birkaç taş ve elle çizilen oyun alanıyla geçmişi bugüne taşıyan bu uğraş, yeni kuşaklara örnek olabilecek bir yaşam pratiği sunuyor.

Bu oyunlar; dayanışmayı, dikkati, zekâyı ve stratejiyi geliştirmesiyle birlikte aynı zamanda kuşaklar arası iletişim kurmanın da bir yolu. Ancak yaşlılar artık yalnız. Beton zemin üstünde taş dizerek kendilerine ait bir geçmişi yaşatmaya çalışıyorlar. Tüm çağrılarıysa tek bir cümlede özetleniyor: “Biz bunları oynayarak büyüdük. Şimdi siz de elinizden tableti bırakıp, taşlara dokunun.”

Kaynak : PHA